معیارشناسی عوارض ذاتی که نقش مستقیمی در مرزبندی دانشها دارد، از گذشته دور مورد گفتگو بوده، درباره آن دیدگاههای مختلفی ارائه شده است. در این میان، شیخ محمدحسین غروی اصفهانی (۱۲۹۶-۱۳۶۱ق) وشاگردش علامه طباطبایی (۱۲۸۱-۱۳۶۰ش) ضمن بهرهگیری از تراث پیشینیان، به تحلیل و ارزیابی دیدگاه مشهور میان منطقدانان پرداخته، تأملات ژرفی ارائه نمودهاند. جستار حاضر میکوشد با روش توصیفی- تحلیلی این دو دیدگاه را با استفاده از آثار مختلفشان تنظیم، تقریر، مقایسه و ارزیابی نماید. از رهگذر این نوشتار آشکار میشود که محقق اصفهانی در مسأله تمایز علوم، میان مقام تعریف و جعل تفکیک نموده، ملاک تمایز علوم در مقام تعریف را «موضوع» و در مقام جعل، «غرض» میداند؛ چنانکه ضمن نقد دیدگاه مشهور میان منطقدانان و نیز نقد دیدگاه محقق خراسانی، معیار عارض ذاتی را «نفی واسطه در عروض عرفی» میداند. علامه طباطبایی میان علوم برهانی و غیربرهانی تفکیک نموده، تخصیص محمولات به عوارض ذاتی را ویژه علوم برهانی و مقتضای یقینیبودن مقدمات برهان میداند و بر اساس همین ویژگی به ترسیم ویژگیهای عارض ذاتی میپردازد. در این دو دیدگاه علیرغم دقتهای فراوانی برخی کاستیها نیز وجود دارد که در مقاله حاضر بدانها پرداختهایم.