بررسی تطبیقی مبانی خاص انسان‌شناسی اخلاق عرفانی از دیدگاه علامه طباطبایی و فیض کاشانی

نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی

نویسندگان

1 دانشکده مذاهب وهابیت‌شناسی، گروه: مذاهب اسلامی (کلامی)، مرتبه علمی: استادیار: دانشگاه ادیان و مذاهب قم

2 دانشجوی دکترای رشته مذاهب کلامی دانشگاه ادیان و مذاهب قم.

چکیده

اخلاق عرفانی که بازتاب داستان سالکانه‌ی انسان کامل است، راه را برای رسیدن به مرتبه‌ی وصول هموار می‌سازد و ملکات اخلاقی حاصله از این باریابی به بارگاه قدس ربوبی نیازمند به شناخت دقیق مبانی آن و تأثیر آن مبانی بر خُلقیات توحیدی انسان دارد. در این میان علامه فیض کاشانی و علامه طباطبایی بر اساس اندیشه‌های توحیدی خود، شکل اخلاقی زیستن و ضمانت زیست کرد اخلاقی را توحید و عشق به ذات حق بیان نموده‌اند و در این نوشتار با روش توصیفی و تحلیلی، مبانی خاص انسان‌شناسی اخلاق عرفانی از دیدگاه علامه طباطبایی و فیض کاشانی به روش تطبیقی تبیین نموده و نتیجه اینکه: اصلی‌ترین مبانی خاص انسان‌شناسی اخلاق عرفانی، ذو مراتب بودن وجودی آدمی است که تجلی«الظاهر و الباطن» خداوند است. انسان با نفی خودیت و گذر از عوالم وجودی خود، مقیم عوالم توحیدی گردیده و مظهر تام اسمای الهی می‌شود و در هر موطن وجودی، متصف به صفات همان موطن شده و ملکات اخلاقی را در خود مستقر می‌نمایاند و منظومه اخلاقی خود را بر همین گذر و استقرارها ترسیم می‌کند.

کلیدواژه‌ها


  1. ابن‌عربی، محی‌الدین، (1367)، رسائل ابن‌عربی، ده رساله‌ی فارسی، قم: انتشارات مولی
  2. ابن‌عربی، محی‌الدین، (1370)، فصوص الحکم، تعلیقات ابوالعلا عفیفی، تهران: الزهراء.

۳. ابن‌عربی، محی‌الدین، (بی‌تاالفتوحات المکیة، بیروت: دارالاحیاء التراث العربی.

۴. ابن‌مسکویه رازی، احمد‌بن‌‌علی، (1381)، تهذیب الاخلاق و تطهیر الاعراق، ترجمه‌ی علی اصغر حلبی، تهران: اساطیر.

۵. احمدپور، مهدی، (1389)، کتاب‌شناخت اخلاق اسلامی: گزارش تحلیلی میراث مکاتب اخلاق اسلامی، به همراه جمعی از نویسندگان، چاپ سوم، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.

۶. افلاطون، (1367)، مجموعه‌آثار افلاطون، ترجمه‌ی محمدحسین لطفی و رضا کاویانی، تهران: شرکت سهامی انتشارات خوارزمی.

۷. آمدی، عبدالواحد، (1360)، غررالحکم و دررالکلم، ترجمه‌ی سید جمال‌الدین محدث، تهران: دانشگاه تهران.

۸. آملی، حیدر، (1368)، جامع الاسرار و منبع الانوار، تصحیح هانری کربن و عثمان اسماعیل یحیی، تهران: انجمن ایران‌شناسی فرانسه و شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.

۹. حسن‌زاده آملی، حسن، (1373)، عیون مسائل النفس، تهران: مؤسسه‌ی انتشارات امیرکبیر.

۱۰. حسن‌زاده آملی، حسن، (1375) رساله‌ی لقاء الله، ترجمه‌ی ابراهیم احمدیان، قم: قیام.

۱۱. حسن‌زاده آملی، حسن، (1383)، دروس شرح اشارات و تنبیهات، به اهتمام صادق حسن‌زاده، قم: مطبوعات دینی.

۱۲. حکیم دارابی، عباس، (1372)، تحفة المراد؛ شرح قصیده‌ی میرفندرسکی، تحقیق: محمدحسین اکبری ساوی، تهران: الزهرا.

۱۳. رازی، نجم الدین، (1352)، مرصاد العباد، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.

۱۴. رجبی، محمود، (1390)، انسان‌شناسی، قم: مؤسسه آموزشی‌ و پژوهشی امام‌خمینی.

۱۵. سبزواری، ملاهادی، (1375)، شرح الاسماء الحسنی (شرح دعای جوشن کبیر)، به کوشش نجفقلی حبیبی، تهران: دانشگاه تهران.

۱۶. شجاری، مرتضی، (1388)، انسان‌شناسی در عرفان و حکمت متعالیه، تبریز: دانشگاه تبریز.

۱۷. شیرازی، صدرالدین محمد، (1387)، تفسیر القرآن الکریم، چاپ دوم، قم: انتشارات بیدار.

۱۸. شیرازی، صدرالدین محمد، (1382)، الشواهد الربوبیة فی المناهج السلوکیة، تصحیح و تعلیق سیدجلال‌الدین آشتیانی، چاپ سوم، قم: بوستان کتاب.

۱۹. طباطبایی، محمدحسین، (1361)، رسالة الولایة با مقدمه‌ای از علامه حسن حسن‌زاده آملی، در یادنامه‌ی مفسر کبیر، استاد علامه طباطبایی، قم: شفق

۲۰. طباطبایی، محمدحسین، (1364)، اصول فلسفه و روش رئالیسم، تهران: صدرا.

۲۱. طباطبایی، محمدحسین، (1371)، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه‌ی سیدمحمدباقر موسوی‌همدانی، چاپ پنجم، قم: انتشارات اسلامی (وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم).

۲۲. طباطبایی، محمدحسین، (1387)، انسان از آغاز تا انجام، چاپ دوم، قم: بوستان کتاب.

۲۳. طباطبائی، محمدحسین، (1389)، رساله‌ی لب اللباب به ضمیمه‌ی مصاحبات، قم: بوستان کتاب.

۲۴. طباطبایی، محمدحسین، (بی‌تا)، نقدهای علامه ‌طباطبایی بر علامه مجلسی (حواشی بر بحارالانوار)، تحقیق: مرتضی رضوی، قم: بی‌جا.

۲۵. طباطبایی، محمدحسین، (بی‌تا)، نهایة الحکمة، چاپ دوازدهم، قم: جامعه‌ی مدرسین.

۲۶. غزالی، ابوحامد محمد، (بی‌تا)، احیاء علوم الدین، بیروت: دارالکتب العربی.

۲۷. فضلی، علی، (1389)، علم سلوک، قم: دفتر نشر معارف.

۲۸. فناری، محمدبن‌حمزه، (1363)، مصباح الانس بین المعقول و المشهود، تصحیح محمد خواجوی، تهران: مولی.

۲۹. فیض ‌کاشانی، ملامحسن، (1371)، ده رساله (آیینه‌ی شاهی، الفت‌نامه، مشواق، المحاکمة، الانصاف، زاد السالک، الحق المبین و ...)، اصفهان: مرکز تحقیقات علمی و دینی امام امیرالمؤمنین علی.

۳۰. فیض ‌کاشانی، ملامحسن، (1375)، اصول المعارف، محقق: سیدجلال‌الدین آشتیانی، چاپ سوم، قم: انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی.

۳۱. فیض ‌کاشانی، ملامحسن، (1377)، علم الیقین فی اصول الدین، قم: انتشارات بیدار.

۳۲. فیض ‌کاشانی، ملامحسن، (1415ق)، تفسیر الصافی، چاپ دوم، تهران: مکتبة الصدر.

۳۳. فیض ‌کاشانی، ملامحسن، (1417ق)، المحجة البیضاء فی تهذیب الاحیاء،  قم: مؤسسة النشر الاسلامی.

۳۴. قونوی، صدرالدین، (1375)، النفحات الالهیة، تصحیح محمد خواجوی، تهران: مولی.

۳۵. قیصری، داوود، (1386)، شرح فصوص الحکم ابن‌عربی، تحقیق: حسن حسن‌زاده آملی، قم: بوستان کتاب.

۳۶. کاپلستون، فردریک، (1368)، تاریخ فلسفه، ترجمه‌ی سیدجلال‌الدین مجتبوی، تهران: انتشارات علمی فرهنگی.

۳۷. کاشانی، عبدالرزاق، (1368)، تفسیر قرآن کریم، تهران: ناصرخسرو.

۳۸. کاشانی، عبدالرزاق، (1381)، شرح منازل السائرین، چاپ دوم، قم: انتشارات بیدار.

۳۹. کلینی، محمد بن یعقوب، (1408ق)، الکافی، تصحیح: علی‌اکبر غفاری، چاپ چهارم، تهران: دارالکتب الاسلامیة.

۴۰. مازندرانی،  ملاصالح، (1342)، شرح اصول کافی، تهران: المکتبة الاسلامیة.

۴۱. مجلسی، محمدتقی، (1404قبحارالانوار، بیروت: مؤسسة الوفاء.

۴۲. مصباح یزدی، محمدتقی، (1380)، اخلاق در قرآن، قم: مؤسسه‌ی آموزشی و پژوهشی امام خمینی.

۴۳. مطهری، مرتضی، (1382)، انسان کامل، قم: صدرا.

۴۴. نراقی، محمدمهدی، (1381)، جامع السعادات، ترجمه‌ی جلال‌الدین مجتبوی، تهران: حکمت.

۴۵. همدانی، عبدالصمد، (1395)، بحر المعارف، تهران: نشر حکمت.

۴۶. یزدان‌پناه، یدالله، (1388)، مبانی و اصول عرفان ‌نظری، چاپ دوم، قم: مؤسسه‌ی آموزشی‌ و پژوهشی امام‌ خمینی‌.