نقش تعلیل فلسفی در توصیف علمی از منظر حکمت سینوی: با تأکید بر آموزه‌های طبّی

نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی

نویسندگان

1 گروه فلسفه و کلام اسلامی، دانشکده الهیات، پردیس فارابی دانشگاه تهران

2 دانشکده طب سنتی دانشگاه علوم پزشکی تهران

چکیده

نسبت میان علم و فلسفه از وجوه گوناگونی قابل بررسی است؛ یکی از این وجوه، پرسش از نسبت میان توصیف علمی و تعلیل فلسفی است. پیروان دیدگاه تجربه‌گرا بر این باور اند که میان پرسش از چرایی پدیده‌ها در مقام تعلیل، و چگونگی آن‌ها، در مقام توصیف، نسبتی وجود ندارد و مرزهای علم طبیعی، مستقل از فلسفه است. در این میان بازخوانی اندیشۀ حکیمانی چون ابن‌سینا، که توأمان از دانش حکمت و علوم طبیعی بهره‌مند بودند، می‌تواند برای رهیافت‌های جدید در نسبت میان علم و فلسفه راهگشا باشد. در نظام حکمت سینوی، مقام تعلیل از مقام توصیف تمایزاتی دارد، اما از آن مستقل نیست. شیوۀ تعلیل فلسفی، چه در فلسفۀ الهی و چه در فلسفۀ طبیعی، در شیوۀ توصیف علمی اثرگذار است و از حیث روش‌شناختی، توصیف در برابر تجویز قرار می‌گیرد و نه تعلیل. بر این اساس بدون داشتن الگوی مشخص از روابط علّی – معلولی، نمی‌توان توصیف روشمندی از پدیده‌های طبیعی و علمی ارائه داد. ویژگی‌های اساسی در این الگوی علّی شامل: تمایز علیّت بالذّات از بالعرض، علیّت قریب از بعید، علیّت مرکب از بسیط، علیّت بالقوه از بالفعل و همچنین اثرگذاری نسبت میان علل، در اسناددهی و استدلال‌آوری علمی است.

کلیدواژه‌ها


  1. ابن‌سینا، ابوعلی حسین‌بن‌عبدالله، (1404 الف)، الشفاء (الاهیات)، قم: کتابخانه‌ی مرعشی نجفی.
  2. ابن‌سینا، ابوعلی حسین‌بن‌عبدالله، (1404 ب)، الشفاء (الطبیعیات)، قم: کتابخانه‌ی مرعشی نجفی.
  3. ابن‌سینا، ابوعلی حسین‌بن‌عبدالله، (1405)، الشفاء (المنطق)، قم: کتابخانه‌ی مرعشی نجفی.
  4. ابن‌سینا، ابوعلی حسین‌بن‌عبدالله، (1392)، القانون فی الطب، الکتاب الاول، تصحیح مسعودی، تهران: المعی.
  5. ابن‌سینا، ابوعلی حسین‌بن‌عبدالله، (1394)، القانون فی الطب، الکتاب الثانی، تصحیح مسعودی، تهران: المعی.
  6. ابن‌سینا، ابوعلی حسین‌بن‌عبدالله، (2005)، القانون فی الطب، بیروت: دار احیاء التراث العربی.‌
  7. ابن‌سینا، ابوعلی حسین‌بن‌عبدالله، (1383)، الاشارات و التنبیهات، الجزء الثانی: فی علم الطبیعی، شرح نصیرالدین طوسی، قم: البلاغة.
  8. ابن‌نفیس قرشی، ابوالحسن علاءالدین علی (1394)، «شرح قانون ابن‌سینا»، مندرج در: کتاب القانون فی الطب، الکتاب الثانی، تصحیح مسعودی، تهران: المعی.
  9. بریه، امیل (1393)، تاریخ فلسفه‌ی قرن هجدهم، ترجمه‌ی سعادت، تهران: هرمس.
  10. بریه، امیل (1399)، تاریخ فلسفه‌ی قرن نوزدهم، دوره نظام‌ها 1800-1850، ترجمه‌ی سعادت، تهران: هرمس.
  11. تهانوى، محمدعلى‌بن‌على (1996)، کشاف اصطلاحات الفنون، بیروت: مکتبة لبنان ناشرون.‌
  12. جوادی، بهجت، امامی، احمد، (1394)، مبانی داروسازی سنتی با تکیه‌ی بر نظرات ابن‌نفیس قرشی، مشهد: دانشگاه علوم پزشکی مشهد.
  13. رحیم‌پور، فروغ‌السادات، (1389)، «رابطه‌ی قوه‌ی عاقله و مغز در آرای فلسفی و طبی ابن‌سینا»، اندیشه‌ی دینی، دوره‌ی 10، شماره‌ی 37، صص۸۵ـ۱۰۲.
  14. صلیبا، جمیل (1414)، المعجم الفلسفی، بیروت: الشرکة العالمیة للکتاب.
  15. عقیلی خراسانی شیرازی، سیدمحمدحسین، (1393)، مخزن الادویه، تصحیح شمس اردکانی، رحیمی و فرجادمند، تهران: سبزآرنگ با همکاری دانشکده‌ی طب سنتی دانشگاه علوم پزشکی تهران.
  16. عقیلی خراسانی شیرازی، سیدمحمدحسین، (1385)، خلاصة الحکمة، تصحیح ناظم، قم: مؤسسه‌ی مطالعات تاریخ پزشکی طب اسلامی و مکمل، اسماعیلیان.
  17. قراملکی، احد، (1396)، روش‌شناسی مطالعات دینی، مشهد: دانشگاه علوم اسلامی رضوی.
  18. کردی، احسان، (1393)، «تأثیر قواعد فلسفی بر طب سینوی»، فلسفه‌ی علم، شماره‌ی ۸، صص ۷۵ـ۹۱.
  19. ناسخیان، علی‌اکبر و دیباجی، سیدمحمدعلی (1399)، تبیین وحدت و تطور طبیعت در فلسفه‌ی اشراق به‌مثابه‌ی پاسخی به طبیعت‌گرایی جدید (با تأکید بر فرگشت)، رساله‌ی دکتری دانشگاه تهران.