از موضوعات مهم در الاهیات و فلسفه، سخن در باب خداباوری و نقطة مقابل آن، یعنی الحاد است. خداناباوران با رد جهانبینی یکتاپرستی، ایمان و سرسپردگی به فرد یا چیزی، باور به خدای متشخص و نقشآفرین در هستی و زندگی انسان، باورها و قوانین قطعی و دگم، مناسک و شعائر توحیدی، جاودانگیطلبی و آرمانشهرگرایی ادیان توحیدی و ...، در صدد ارائة دیدگاهی مستقل و بهدور از و بلکه در مقابل داشتههای خداباوران هستند. در اینجا مسأله مهم این است که، آیا ملحدان و خداناباوران در ادعای استقلال خویش و دوری از خداباوری در جهاننگری، باورها و کارکردها حقیقتاً صادق هستند یا خیر. این نوشتار، با روش توصیفی تحلیلی و با شواهد متعدد و البته تنها توسط بخشی از آنها، این ادعا که الحاد ایدهای کاملاً مستقل و متضاد و در مقابل خداباوری است، را به چالش کشیده، آن را ناراست دانسته است. شواهد و دلایل ما را به این نتیجه میرساند که الحاد ایدهای خام و ناپخته و غیرقابل دفاع و در بهترین حالت، یک کپیبردای ناشیانه و از سر استیصال از خداباوری است و بنابراین، دیدگاهی قابل دفاع و عمل نیست.
علیخانی, اسماعیل. (1402). خداناباوری یا روی دیگر خداباوری. فصلنامه اندیشه دینی دانشگاه شیراز, 23(87), 103-126. doi: 10.22099/jrt.2023.47982.2902
MLA
اسماعیل علیخانی. "خداناباوری یا روی دیگر خداباوری", فصلنامه اندیشه دینی دانشگاه شیراز, 23, 87, 1402, 103-126. doi: 10.22099/jrt.2023.47982.2902
HARVARD
علیخانی, اسماعیل. (1402). 'خداناباوری یا روی دیگر خداباوری', فصلنامه اندیشه دینی دانشگاه شیراز, 23(87), pp. 103-126. doi: 10.22099/jrt.2023.47982.2902
VANCOUVER
علیخانی, اسماعیل. خداناباوری یا روی دیگر خداباوری. فصلنامه اندیشه دینی دانشگاه شیراز, 1402; 23(87): 103-126. doi: 10.22099/jrt.2023.47982.2902