منابع
۱. پاتنم، هیلاری، (۱۳۹۵)، پراگماتیسم، پرسشی گشوده، ترجمه‌ی محمد اصغری، تهران: ققنوس.
۲. حجت، مینو، (۱۳۹۱) ، بی‌دلیلی باور، تأملی در «درباب یقین» ویتگنشتاین، تهران: هرمس.
۳. حسین‌زاده، محمد، (۱۳۹۶)، معرفت، چیستی، امکان و عقلانیت، قم: مؤسسه‌ی آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
۴. کانفیلد، جان. وی، (۱۳۹۲)، «فلسفه‌ی متأخر ویتگنشتاین»، مندرج در: تاریخ فلسفه‌ی غرب راتلیج: فلسفه‌ی معنا، معرفت، و ارزش در قرن بیستم، ترجمه‌ی یاسر خوشنویس، تهران: حکمت.
۵. لایکان، ویلیام ج.، (۱۳۹۱)، درآمدی تازه بر فلسفه‌ی زبان، ترجمه‌ی کورش صفری، تهران: نشر علمی.
۶. کنی، آنتونی، (۱۳۹۲)، معماری زبان و ذهن در فلسفه‌ی ویتگنشتاین، ترجمه‌ی محمدرضا اسمخانی، تهران: ققنوس.
۷. مک گین، ماری، (۱۳۸۹)، راهنمایی بر پژوهش‌های فلسفی ویتگنشتاین، ترجمه‌ی ایرج قانونی، تهران: نشر علم.
۸. مگی، برایان، (۱۳۷۲)، فلاسفه‌ی بزرگ (گفت‌وگو با جان سرل)، ترجمه‌ی عزت‌الله فولادوند، تهران: خوارزمی.
۹. ویتگنشتاین، لودویک، (۱۳۹۰)، رساله‌ی منطقی فلسفی، ترجمه میرشمس‌الدین ادیب سلطانی، تهران: امیرکبیر.
۱۰. ویتگنشتاین، لودویگ، (۱۳۹۱)، پژوهش‌های فلسفی، ترجمه‌ی فریدون فاطمی، تهران: نشر مرکز.
۱۱. نورمن ملکوم، (۱۳۸۰)، «ویتگنشتاین متقدم و متأخر»، ترجمه‌ی رضا بخشایش، پژوهش‌های فلسفی کلامی، شماره‌ی ۹ ـ۱۰، صص: ۱۰۰-۱۳۴.
۱۲. هادسون، ویلیام دانالد، (۱۳۸۸)، لودویگ ویتگنشتاین، ربط فلسفه‌ی او به باور دینی، ترجمه‌ی مصطفی ملکیان، تهران: نگاه معاصر.
۱۳. هارتناک، یوستوس، (۱۳۵۶)، ویتگنشتاین، ترجمه‌ی منوچهر بزرگمهر، تهران: مؤسسه‌ی انتشارات خوارزمی.
۱۴. هنفلینک، اوسوالت، (۱۳۹۷)، فلسفه‌ی پسین ویتگنشتاین، ترجمه‌ی مینو حجت، تهران: هرمس.
15. Pleasants, Nigel, (1999), Wittgenstein and the Idea of Critical Social Theory, Routledge.
16. Stern, David G., (2004), Wittgenstein's philosophical investigations, an Introduction, Cambridge: Cambridge University Press.
17. Wittgenstein, Ludwig, (1969), On certainty, translated by Denis Paul and G.E.M Anscombe, Basil Blackwell.
)