1. قرآن کریم.
2. الأسدآبادی، القاضی ابی‌الحسن عبدالجبار، (بی‌تا)، المغنی فی أبواب التوحید و العدل، تحقیق محمود محمد الخضیری، بی‌جا: المؤسسه المصریه العامه، الجزء الخامس.
3. ..................................، (بی‌تا)، المغنی فی أبواب التوحید و العدل، قوم نصه ابراهیم الأبیاری، الجمهوریه العربیه المتحده: الاداره العامه للثقافه، الجزء السابع.
4. بدوی، عبدالرحمن، (1971م)، مذاهب الاسلامیین، الجزء الاول، بیروت: دارالعلم للملایین.
5. ..............................، (1374)، تاریخ اندیشه‌های کلامی در اسلام، ج1، ترجمه حسین صابری، مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی.
6. برنان، ماری، (1986 م)، المغنی للامام المتولی، قاهره: بی نا.
7. پترسون و دیگران، (1379)، عقل و اعتقاد دینی، ترجمه احمد نراقی و ابراهیم سلطانی، تهران: طرح نو.
8. عبدالجبار بن احمد، (1384 ق)، شرح الاصول الخمسه، تعلیق الامام احمد بن الحسین بن ابی هاشم، القاهره: مکتبه وهبه.
9. علیزمانی، امیرعباس، (1386)، سخن گفتن از خدا، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
10. ...................................، (1381)، خدا، زبان، معنا در آمدی بر فلسفه زبان دینی، قم: آیت عشق.
11. ....................................، (1375)، زبان دین، قم: حوزه علمیه قم.
12. .........................................، (1383)، علم، عقلانیت و دین درآمدی بر کلام جدید، قم: دانشگاه قم.
13. واعظی، احمد، (1375)، «کارکردگرایی و زبان الاهیات»، معرفت، ش 19، صص: 62-63.
14. Alston, William P., (1989), Divine Nature and Human Language, New York: Cornell University Press.
)