Evolution in Approaches to Spiritual Interpretation of Ibn Arabi

Document Type : Research Paper

Authors

1 Language and literature, payame noor university

2 assist. Prof of department of Arabic Language and literature of Shiraz University

Abstract

Interpreting the verses of the Quran, which had already begun while the Prophet was still living, received attention in the time of the Companions and further developed and expanded at the time of Tabein (i.e. close followers)? With the inflow of new intellectual views to the developing Islamic culture, different perspectives and approaches to the interpretation of the Quran were developed. Among these was the mystic approach. The mystic approach enjoys a distinguished position since the interpretations of verses within this approach not only closely correspond with the Quran and Sunnat (i.e. the Prophet’s way), but also contain a variety of subtle and clever observations.
A descriptive-analytical approach was adopted in this study to review the mystic approaches after Ibn Arabi and how they have evolved, and also to explore the extent and type of influence caused by Ibn Arabi on mystical interpretations of the Quran. The findings of the study suggest that mystical approaches to the interpretation of the Quran were largely based on piety and Shariat (i.e. strict religious conventions) up until the seventh century (in Hijra lunar calendar), after which more interpretive approaches have received attention under the influence of Ibn Arabi’s views and his work.

Keywords

Main Subjects

References

۱. قرآن کریم.
۲. ابن‌عربی، (بی‌تا)، تفسیر القرآن الکریم، تحقیق مصطفی غالب، تهران: انتشارات ناصر خسرو.
۳. امین، سیده نصرت، (1361)، مخزن العرفان در تفسیر قرآن‌، تهران: نهضت زنان مسلمان‌.
۴. پیر جمالی اردستانی، (1387)، کشف‌الارواح (تفسیر عرفانی سوره‌ی یوسف)، تصحیح طاهره خوشحال دستجردی، ، اصفهان: کنکاش.
۵. حقى بروسوى، اسماعیل، (بی‌تا)، تفسیر روح‌البیان‌، بیروت: دارالفکر.
۶. خوشحال دستجردی، (1379)، «نگاهی به تفسیر قرآن منظوم صفی‌علیشاه اصفهانی»، مجله‌ی دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان، دوره‌ی دوم، شماره‌ی بیستم و بیست یکم، صص: 159- 182.
۷. دشتی، مهدی، (1382)، «تأملی دوباره در تفسیر کشف‌الاسرار میبدی»، مجله‌ی سفینه، شماره‌ی 1، زمستان، صص: 31- 51.
۸. ذهبی، محمدحسین، (1407)، التفسیر و المفسّرون، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
۹. زنجانی، عمید، (1373)، مبانى و روش‌هاى تفسیر قرآن، تهران: وزارت ارشاد.
۱۰. صفی‌علیشاه، محمدحسن بن محمدباقر، (1378)، تفسیر قرآن صفی‌علیشاه، تهران: منوچهری.
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، (1388)، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه‌ی محمدباقر موسوی همدانی، تهران: انتشارات محمدی.
۱۲. طوسی، احمد بن محمدبن‌زید، (1367)، تفسیر سوره‌ی یوسف (الستین الجامع للطایف البساتین)، به اهتمام محمد روشن، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
۱۳. قاسم‌پور، محسن، (1381)، پژوهشی در جریان‌شناسی تفسیر عرفانی (با نگاهی به پنج تفسیر مهم عرفانی از قرن چهارم تا پایان قرن هشتم)، تهران: مؤسسه‌ی فرهنگی هنری ثمین.
۱۴. __________، (1384)، «تأویل در قصه‌ی یوسف با تأکید بر تفسیر الستین جامع»، فصلنامه‌ی مطالعات عرفانی، شماره‌ی اول، صص:148- 167.
۱۵. قشیری، ابوالقاسم عبدالکریم بن هوازن، (بی‌تا)، لطایف‌الاشارات، با مقدمه و تحقیق ابراهیم بسیونی، قاهره: دارالکتاب العربی للطباعه و النشر.
۱۶. کاشی، عبدالرزاق، (1978)، تفسیر القرآن الکریم (معروف به تفسیر ابن‌عربی)، چاپ مصطفی غالب، بیروت؛ چاپ افست، تهران: بی‌تا.
۱۷. گنابادى، سلطان محمد، (1372)، تفسیر بیان السعاده فى مقامات العباده، ترجمه‌ی رضا خانی و حشمت‌الله ریاضى، تهران: مرکز چاپ و انتشارات دانشگاه پیام نور.
۱۸. مشتاق‌مهر، رحمان، (1380)، «جنبه‌های عرفانی تفسیر المیزان»، مجله‌ی علامه، دوره‌ی اول، شماره‌ی یک، صص: 99-112.
۱۹. میبدی، رشیدالدین (1357)، کشف‌الاسرار و عده الابرار، به اهتمام علی‌اصغر حکمت، چاپ دوم، تهران: امیرکبیر.
۲۰. ناجی، طاهره و اسماعیلی‌زاده، عباس، (1393)، «جایگاه آرای ابن‌عربی در تفسیر تسنیم از جوادی آملی»، مطالعات عرفانی، شماره‌ی بیستم، صص 131- 162.
۲۱. نادرعلی، عادل، (1380)، «تفسیر ابن‌عربی»، آفاق الحضاره الاسلامیه، سال چهارم، شماره‌ی هشتم، صص: 153- 170.
Journal of Religious Thought : A Quarterly Journal of Shiraz University
Volume 18, Issue 69 - Serial Number 69
December 2018
Pages 101-118

Files

Share

How to cite

Statistics