ORIGINAL_ARTICLE
منطق ربط و سلب لزوم در شرطی سالبه ی کلیه
نگارنده در مقالهی دیگری در تحلیل شرطیهای سالبهی کلیه، با فرمولبندی عبارات ابنسینا نشان داده است که به تحلیل ابنسینا ایراد صوری مهمی وارد است و تلاشهای ابنسینا در پاسخ به آن، پذیرفتنی نیستند. او به کمک تحلیل ابنسینا از موجبهی کلیه، پاسخ دیگری به ایراد مورد نظر یافته، اما نشان داده است که این پاسخ نیز توان دفع ایراد را ندارد. در پایان، وی حل نهایی مسأله را، به عنوان مسألهای باز، فراروی پژوهندگان قرار داده است. اکنون در این مقاله، نشان میدهیم که ایراد تحلیلهای آن مقاله در تابع ارزشی گرفتن شرطی است و با تبدیل آن به شرطی ربطی، ایراد مرتفع میگردد. البته کاربرد شرطیهای ربطی هرچند در سالبهی کلیهی لزومی با کامیابی همراه است، در تحلیل موجبهی جزییه لزومیه با دشواریهایی روبهرو است. نشان میدهیم که با استفاده از تفکیک «لزومی حقیقی» و «لزومی لفظی» (که یکی از مهمترین نوآوریهای ابنسینا است) و با وارد ساختن «امکان مقدم» در تحلیل موجبهی کلیهی لزومیه، این دشواریها را میتوان پشت سر گذاشت.
https://jrt.shirazu.ac.ir/article_1182_095fcaa6244e86d7478f87546a892d58.pdf
2013-03-17
1
28
10.22099/jrt.2013.1182
سالبه ی کلیه ی لزومیه
موجبه ی کلیه ی لزومیه
منطق کلاسیک
منطق ربط
ابن سینا
اسدالله
فلاحی
1
استادیار پژوهشکده حکمت و فلسفه ایران
AUTHOR
منابع
1
1. ابنسینا، حسین، (964 م)، الشفاء، المنطق، القیاس، القاهره: دار الکاتب العربی للطباعه و النشر.
2
2. اردشیر، محمد، (1383)، منطق ریاضی، تهران: هرمس.
3
3. اندرتون، هربرت بی.، (1366)، آشنایی با منطق ریاضی، ترجمهی غلامرضا برادران خسروشاهی و محمد رجبی طرخورانی، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
4
4. جفری، ریچارد، (1366)، قلمرو و مرزهای منطق صوری، ترجمه پرویز پیر، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
5
5. حجتی، سید محمد علی و علیرضا دارابی، (1386)، «بررسی و مقایسه دو دلالت شناسی منطق مرتبه دوم»، مطالعات و پژوهشها، مجله علمی- پژوهشی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان دورهی دوم، شماره 51، صص: 69 - 84.
6
6. دارابی، علیرضا، (1384)، بررسی نحوی و معنایی منطق درجهی دوم، پایان نامهی کارشناسی ارشد به راهنمایی سید محمد علی حجتی، تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
7
7. رید، استیون، (1385)، فلسفهی منطق ربط، ترجمهی اسداله فلاحی، قم: انتشارات دانشگاه مفید.
8
8. طوسی، نصیر الدین، (1367)، اساس الاقتباس، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
9
9. فلاحی، اسداله، (1386الف)، نقض بولی و نقض دمورگان در منطق کلاسیک و منطق ربط، رسالهی دکتری به راهنمایی لطف اله نبوی، تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
10
10. ـــــــــــــ، (1386ب)، «صورتبندی جدیدی از قضایای حقیقیه و خارجیه»، آینه معرفت 11، تابستان، صص: 30 - 61.
11
11. ـــــــــــــ، و لطفاله نبوی (1387)، «اعتبار در جهانهای ممکن»، پژوهشهای فلسفی - کلامی 35، بهار، صص: 69 - 88.
12
12. ـــــــــــــ، (1388الف)، «صورتبندی قضایای خارجیه با محمول وجود»، معرفت فلسفی 23، بهار، صص: 51-76.
13
13. ـــــــــــــ، (1388ب)، «سلب لزوم و لزوم سلب در شرطی سالبه کلیه»، معرفت فلسفی، 25، پاییز، صص: 233 - 260.
14
14. ـــــــــــــ، (1388ج)، «لزومی حقیقی و لزومی لفظی»، فلسفه و کلام اسلامی (مقالات و بررسیها)، دفتر 1، پاییز و زمستان، صص: 107 - 129.
15
15. ـــــــــــــ، (1389)، «استنتاج از دو ممکن نزد ابنسینا و پیروانش»، کتاب ماه فلسفه، 35، مرداد، صص: 18 - 25.
16
ORIGINAL_ARTICLE
تناظر عالم صغیر و عالم کبیر از نگاه حکیم افضل الدین کاشانی
مکانت رفیع و بیبدیل انسـان در هـرم هستی و سیـادت و سروری بلامنازع او بر مجموعهی کائنات همواره در کانون توجه مکاتب الاهی و اندیشمندان جوامع مختلف بشری واقع گردیده، به گونهای که بهرغم جرم و جثّهی صغیرش، از حیث توانمندیها و قابلیّتهای وجودی، مضاهی عالم کبیر، بلکه روح آن قلمداد شده است.
پیشینهی تقریر نظاممند نظریهی تناظر عالم صغیر و عالم کبیر در تاریخ فکر و فرهنگ بشری، به فلاسفهی یونان باستان، و در حوزهی اسلامی، به اخوان الصّفا باز میگردد. حکیم افضل الدّین کاشانی نیز در زنجیرهی بزرگان سنّت عقلانی اسلامی و حکمای الاهی، از زاویهای متفاوت، که سخن او را ممتاز از پیشینیان میسازد، به طرح این اندیشه پرداخته است.
تناظر انسان و جهان از نگاه حکیم کاشانی از کمال آن دو جدا نیست. کمال عالم به معقول شدن نزد نفس ناطقه و کمال نفس ناطقه در دانایی به صور معقول است و ثمرهی دانایی وصول به لقای الاهی است. چنانچه طبیعت کامل انسان استعداد ویژهی خود یعنی خرد را بارور سازد، با ادراک صور معقول و کلّی موجودات، حقایقِ همهی آنها را به نحو بساطت در خود منطوی مییابد و با رجوع به حقیقت مطلق عالم، سلسلهی هستی را بدو باز میرساند. کُنش و کارکردی چنین فراگیر و توانمندانه، جز با عقیده به دارا بودن قابلیّتهای همهی اصناف و مراتب خلقت و تطابق و تناظر انسان با جهان، متصوّر و پذیرفتنی نیست.
تضاهی عالم صغیر و عالم کبیر در اندیشهی افضل الدّین، در دو سطح و ساحت مطرح است: کلّی و جزیی. در ساحت نخست، انسان و جهان متناظراً دارای کلّیهی مراتب هستی ـ بر اساس میزان آگاهی و پیدایی ـ قلمداد شدهاند. این مراتب از حق نشأت گرفته و در نهایت بدو بازمیرسند. در ساحت دوم، سخن از انداموارگی جهان است. در این مقام، انسان و جهان از دو حیث جسمانی و نفسانی، در شکل، ماهیت و کارکرد، جزء به جزء با یکدیگر مطابق و متناظر فرض شدهاند.
در این مقاله کوشیدهایم پس از ارائهی گزارشی کوتاه از پیشینهی تاریخی این موضوع بر پایهی دیدگاه ممتاز حکیم کاشانی در باب ارتباط وثیق خودشناسی و جهانشناسی، نظریهی تناظر عالم صغیر و عالم کبیر در نظام فلسفی او را بررسی کنیم.
https://jrt.shirazu.ac.ir/article_1183_5b7b83ac8c9c550bfbbfc5ee418fa8fc.pdf
2013-03-17
29
50
10.22099/jrt.2013.1183
افضل الدین کاشانی
عالم صغیر
عالم کبیر
خودشناسی
احسان
قدرت اللهی
1
استادیار ادیان و عرفان تطبیقی دانشگاه کاشان
AUTHOR
مهدی
فرحناکی
2
دانشجوی کارشناسی ارشد ادیان و ...دانشگاه کاشان
AUTHOR
1. قرآن کریم
1
2. آذر بیگدلی، لطفعلی بیگ، (1337)، آتشکدهی آذر، به کوشش سیّد جعفر شهیدی، تهران: نشر کتاب.
2
3. آذر بیگدلی، لطفعلی بیگ، (1344) ، تذکرهی ریاض العارفین، به کوشش مهرعلی گرگانی، تهران: کتابخانه تهران.
3
4. بابا افضل الدین (مرقی کاشانی) ، محمّد، (1363)، رباعیات بابا افضل کاشانی، به کوشش سعید نفیسی، تهران: فارابی.
4
5. بابا افضل الدّین (مرقی کاشانی)، محمّد، (1366)، مصنفّات افضل الدّین محمد مرقی کاشانی، به کوشش مجتبی مینوی و یحیی مهدوی، تهران: خوارزمی.
5
6. بابا افضل (مرقی کاشانی)، محمّد، (1363)، دیوان و رسالهی المفید للمستفید حکیم افضل الدّین محمّد مرقی کاشانی (بابا افضل)، به کوشش مصطفی فیضی و دیگران، تهران: زوّار.
6
7. بابا افضل الدّین (مرقی کاشانی)، محمّد، (1361)، جامع الحکمه، ویراستهی محمد تقی دانشپژوه، تهران: بنیاد قرآن.
7
8. تاریخ فلسفه در اسلام، (1362) ، به کوشش میرمحمّد شریف، ویراستهی نصر ا... پورجوادی، ج: 1، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
8
9. چیتیک، ویلیام، (1379)، شناختنامهی بابا افضل الدین، ترجمهی مرتضی قرایی، کتاب ماه دین، شمارهی 36.
9
10. دانش پژوه، محمّدتقی، (1368)، فرهنگ ایرانزمین، ج: 7، تهران: سخن.
10
11. ـــــــــــــــــــــــ، (1331)، «نوشتههای بابا افضل»، مهر، ش: 8.
11
12. رسائل اخوان الصّفا و خلّان الوفا، (1959م)، ج: 2 و 3، بیروت: دار صادر.
12
13. زریاب خویی، عباس، (1375)، «بابا افضل»، دانشنامهی جهان اسلام، ج: 1، ویراستهی غلامعلی حداد عادل، تهران: نشر بنیاد دائره المعارف اسلامی.
13
14. زرّین کوب، عبد الحسین، (1368)، سرّ نی نقد و شرح تحلیلی و تطبیقی مثنوی، ج: 2، تهران: علمی.
14
15. سهروردی، یحیی بن حبش، (1355)، مجموعه مصنفّات شیخ اشراق، الواح عمادی، تصحیح و مقدمهی هنری کربن، تهران: انجمن فلسفهی ایران.
15
16. شایگان، داریوش، (1362)، ادیان و مکتبهای فلسفی در هند، ج: 2، تهران: امیرکبیر.
16
17. شرف، شرف الدّین، (1350)، نخستین فیلسوفان یونان، تهران: شرکت سهامی کتابهای جیبی.
17
18. شرف، شرف الدّین، (1374)، «اخوان الصفّا»، دائره المعارف بزرگ اسلامی، ج: 7، ویراستهی کاظم موسوی بجنوردی، تهران: مرکز نشر دائره المعارف بزرگ اسلامی.
18
19. شهرزوری، محمّد شمس الدین، (1372)، شرح حکمه الاشراق، به تصحیح حسین ضیائی تربتی، تهران: مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
19
20. صفا، ذبیح ا...، (1356)، تاریخ ادبیات در ایران، ج: 3، تهران: سخن.
20
21. غزّالی، ابوحامد محمّد، (1371)، کیمیای سعادت، ج: 1، به کوشش حسین خدیوجم، تهران: علمی- فرهنگی.
21
22. غزّالی، ابوحامد محمّد، (1333)، فضائل الانام من رسائل حجّه الاسلام...، به اهتمام عباس اقبال، تهران: کتابفروشی ابن سینا.
22
23. غزّالی، ابوحامد محمّد، (1364)، احیاء علوم الدین، ج: 3، ترجمهی مؤیّد الدین محمّد خوارزمی، به کوشش حسین خدیوجم، تهران: علمی- فرهنگی.
23
24. فرنبغ دادگی، (1361)، بندهش، گزارش مهرداد بهار، تهران: توس.
24
25. فروغی، محمّدعلی، (1381)، سیر حکمت در اروپا، ج: 1، تهران: زوّار.
25
26. قرایی گرگانی، مرتضی، (1380) ، «بابا افضل کاشانی»، دائره المعارف بزرگ اسلامی، ج: 10، ویراستهی کاظم موسوی بجنوردی، تهران: نشر مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی.
26
27. القشیری النیشابوری، مسلم، (1333ق)، صحیح مسلم، ج: 8، مصر: بی نا.
27
28. کندی، یعقوب، (1953)، رسائل الکندی الفلسفیّه، به کوشش ابوریده، قاهره.
28
29. مجتبایی، فتح ا...، (1352)، «شهر زیبای افلاطون و شاهی آرمانی در ایران باستان»، انجمن فرهنگ ایران باستان، ش: 4.
29
30. محیط طباطبایی، محمّد، (1321)، «بابا افضل زندانی»، محیط، ش: اوّل.
30
31. مدرس تبریزی، محمد علی، (1369)، ریحانه الادب، ج: 2، تهران: خیام.
31
32. مدرّس رضوی، محمّدتقی، (1334)، احوال و آثار استاد بشر و عقل حادی عشر محمّد الطّوسی ملقّب به خواجه نصیر الدّین، تهران: دانشگاه تهران.
32
33. مسکویه، ابوعلی احمد، الفوز الاصغر، نسخهی خطی شماره 2/4840 ع کتابخانه ملّی.
33
34. نصر، سیّدحسین، (1385)، دین و نظم طبیعت، ترجمهی انشاء ا... رحمتی، تهران: نشر نی.
34
35. نصر، سیّدحسین، (1350)، نظر متفکّران اسلامی دربارهی طبیعت، ترجمهی احمد آرام، تهران: اندیشه.
35
36. نصر، سیّدحسین، (1383)، سنّت عقلانی اسلامی در ایران، ترجمهی سعید دهقانی، تهران: قصیدهسرا.
36
37. نفیسی، سعید، (1303)، «افضل الدین کاشانی»، وفا، ج: دوم.
37
38. نیکو همت، احمد، (1398ق)، «افضل الدین کاشانی»، وحید، ش: 236.
38
39. هاشمی سندیلوی، احمد علی خان، (1968)، تذکره مخزن الغرایب، به کوشش محمدباقر، لاهور.
39
40. هدایت، رضاقلی خان، (1382)، مجمع الفصحاء، به کوشش مظاهر مصفّا، تهران: امیرکبیر.
40
41. Chittick, W., (2001), The Heart of Islamic Philosophy: The Quest for Self- Knowledge in the Teachings of Afzal- Din Kashani, New york: Oxford University press.
41
42. Chittick, W., (1982), Baba Afzal- al- Din, Encyclopaedia Iranica, vol III, ed by: Ehsan Yarshater, London: Routledge & kegan Paul.
42
43. Nasr, S.H., (1984), "Afdal -al- Din Kāshāni and the Philosophical World of Khwaja Nasir al- Din Tusi", Islamic Theology and Philosophy, Studies in Honor of George F. Haurani, ed by: M.E. Marmura, State University of New York press.
43
44. Nasr, S.H., (1948), An Introduction to Islamic Cosmological Doctrines, Albany: The State University of New york press.
44
45. Rypka, y., (1983), "Baba Afzal", The Encyclopaedia of Islam, Vol II, ed by: B. Lewis, Ch. Pellat & J. Schacht, Leiden: E, J. Brill
45
46. Takeshita, Masataka, (1987), Ibn Arabi,s Theory of the Perfect Man and Its Place in the History of Islamic Thought, Tokyo: Heibun- Sh.
46
ORIGINAL_ARTICLE
دلالت معجزه از دیدگاه قاضی عبدالجبار معتزلی
در این مقاله دیدگاه قاضی عبدالجبار معتزلی در باب مدلول معجزات بر اساس روششناسی خاص او بررسی میشود. عبدالجبار طریق مشهور متکلمان در دلالت معجزه بر صدق ادعای پیامبر، یعنی تمسک به حکمت الاهی را پیش گرفته، اما طرح این دلالت در قالب دلالت وضعی و پرداختن نظریهای به نام «مواضعه» کار وی را از سایرین متمایز نموده است. این تلاش وی در جهت نشان دادن معقولیت معجزه بسیار کارآمد به نظر میرسد. همچنین وی بر خلاف سایر متکلمان مسلمان، دلالت معجزه را گستردهتر از تصدیق ادعای پیامبر دانسته و آن را به وجود خدا و صدق تعالیم پیامبران نیز بسط و توسعه داده است.
https://jrt.shirazu.ac.ir/article_1184_4eaf5ede45075ba2adc9ea3b9ceaffbc.pdf
2013-03-17
51
68
10.22099/jrt.2013.1184
معجزه
پیامبر
وجود خدا
عبدالجبار معتزلی
عباس
دهقانی نژاد
1
دانشجوی دکترا دانشگاه آزاد اسلامی واحدعلوم و تحقیقات تهران
AUTHOR
محمد
سعیدی مهر
2
دانشیار دانشگاه تربیت مدرس
AUTHOR
1. احمدی، محمد امین، (1378)، تناقضنما یا غیبنمون، قم: انتشارات دفتر تبلیغات حوزه علمیه.
1
2. جوادی آملی، عبدالله، (1375)، تبیین براهین اثبات خدا، قم: مرکز نشر اسراء.
2
3. خسروپناه، عبدالحسین، (1385)، «دلالت معجزات بر اثبات وجود خدا»، مجلهی قبسات، پاییز، صص: 79 - 94.
3
4. سبحانی، جعفر، (1417ق)، هیأت علی هدی الکتاب والسنه و العقل، ج: 3، قم: انتشارات موسسهی امام صادق (ع).
4
5. طباطبایی، سید محمد حسین، (بیتا)، اعجاز از نظر عقل و قرآن، قم: نشر فاخته.
5
6. ــــــــــــــــــــــــــــــ، (1417ق)، المیزان فی تفسیر القرآن، ج: 1، بیروت: مؤسسه الاعلمی للمطبوعات.
6
7. عبدالجبار، قاضی ابنالحسن اسدآبادی،(بیتا)، المغنی فی ابواب التوحید و العدل،16ج، مصر: بینا.
7
8. فخر رازی، (بیتا)، المطالب العالیه، ج8، قم: انتشارات رضی.
8
9. کریمی، مصطفی،(1377)، «قلمرو دلالت معجزه»، مجلهی معرفت، شمارهی 26،صص: 54 – 61.
9
10. مطهری، مرتضی، (1372)، آشنایی با قرآن، ج1 و 2، تهران: انتشارات صدرا.
10
11. هاسپرز، جان، (بیتا)، فلسفهی دین، قم: انتشارات مرکز مطالعات و تحقیقات اسلامی.
11
12. هیک، جان، (1372)، فلسفهی دین، ترجمهی بهرام راد، تهران: انتشارات بین المللی الهدی.
12
13. Swinburne, Richard, (1971), The Existence of God, London: MacMillan and Co.
13
ORIGINAL_ARTICLE
مفهوم زیبایی نزد توماس آکوئینی
توماس آکوئینی (1225 - 1274 م) در بخشهای متعددی از کتابهای خود، به بررسی مفهوم زیبایی پرداخته است. او این اشارات را به صورت پراکنده و ضمنی مطرح کرده و کتاب یا فصل مستقلی در این خصوص تألیف نکرده است. اگرچه او بسیاری از تصوراتش در باب زیبایی را از پیشینیان خود اقتباس کرده، آنها را به روش خود و در راستای نظریاتش دربارهی وجود و معرفت تفسیر کرده است. بحث از زیبایی در اندیشهی آکوئینی در دو ساحت زیبایی متعالی و زیبایی محسوس مطرح میشود. تعریف زیبایی و بیان مشخصههای آن، بررسی مسألهی ادراک و تجربهی زیباییشناختی و بحث از نسبت زیبایی با صفات متعالی، به ویژه نسبت زیبایی با خیر، عناصر اصلی نظریهی آکوئینی دربارهی زیبایی را تشکیل میدهد. در این مقاله، ضمن برشمردن عناصر اصلی مفهوم زیبایی نزد آکوئینی، نشان داده میشود که زبان فلسفی وی در اینباره اگرچه بنیادی ارسطویی دارد، از صبغهی افلاطونی برخوردار است. به علاوه، اعتقادات مسیحی توماس قدیس در نظریهی او دربارهی زیبایی تأثیرگذار بوده است.
https://jrt.shirazu.ac.ir/article_1185_5b4265648761c31a53dbd62baaac58e6.pdf
2013-03-17
69
92
10.22099/jrt.2013.1185
توماس آکوئینی
زیبایی متعالی
زیبایی جسمانی
تثلیث
هادی
ربیعی
1
دانشجوی دکترا دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
AUTHOR
شهرام
پازوکی
2
دانشیار مؤسسه حکمت و فلسف هی ایران
AUTHOR
1. کتاب مقدس: عهد عتیق و عهد جدید، (1380)، ترجمهی فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر.
1
2. دورهی آثار افلاطون، (1357)، ترجمهی محمد حسن لطفی، تهران: خوارزمی.
2
3. Aertsen, Jan. A., (1998), "Beauty: Medieval Concepts", In M. Kelly (Editor-in-Chief), Encyclopedia of Aesthetics, vol. 1, pp. 249-251, New York: Oxford University Press.
3
4. Aquinas, Thomas, (1952), The Disputed questions on truth, De Veritate, Chicago: Robert W. Mulligan.
4
5. ______________, (1977), "Commentary on Divine Names", in Ananda Kentish Coomaraswamy, Coomaraswamy: Selected Papers, Traditional Art and Symbolism, ed. Rodger Lipsey, Princeton: Princeton University Press.
5
6. ______________, (1955), Summa Contra Gentiles, book Four, Charles J. O’Neil (trans). New York: Hanoree House, Retrived from http://www.josephkenny.joyeurs.com/CDtexts/ContraGentiles4.htm#3
6
7. ______________, (1964), Summa Theologiae, Latin text and English trans. 60 vols. London: Blackfriars.
7
8. Beardsley, Monroe C., (1975), Aesthetics from Classical Greece to the Present, Alabama: University of Alabama.
8
9. Callahan, Leonard, (1947), A Theory of Aesthetic according to the Principles of St.Thomas Aquinas, Ph.D dissertation, Washington, D.C.: The Catholic University of America.
9
10. Copleston, Frederick Charles, (2003), A History of Philosophy, v. 2, London&New York: Continuum.
10
11. Duffy, John, (1945), A Philosohy of Poetry based on Thomistic Principles, Ph.D. dissertation, Washington, D. C.: The Catholic University of America.
11
12. Eco, Umberto, (1988), The Aesthetics of Thomas Aquinas, Hugh Bredin (Trans.) Cambridge: Harvard University Press.
12
13. Gallagher, Daniel, B., (2006a), "The Analogy of Beauty and the Limits of Theological Aesthetics" in Theandros: an Online Journal of Orthodox Christian Theology and Philosophy,3(3), Retrieved from http:// ww.theandros.com/ beauty.html.
13
14. ______________, (2006b), "The Platonic-Aristotelian Hybridity of Aquinas`s Aesthetic Theory", in Hourtulus: The Online Graduate Journal of Medieval Studies, 2(1), 2-15. Retrieved from http://hortulus.net/journal/20061 Gallagher.pdf.
14
15. Gilson, Etienne, (1960), Elements of Christian Philosophy, New York: Greenwood.
15
16. Jordan, Mark D., (1989), "The Evidence of the Transcendentals and the Place of Beauty in Thomas Aquinas", in International Philosophical Quarterly, 29(4), 303- 407.
16
17. Maritain, Jacques, (1962), Art and Scholasticism, Joseph W. Evans (Trans). New York: Scribner.
17
18. Maurer, Armand A.,(1983), About Beauty:A Thomistic Interpretation, Houston:Center for Thomistic Studies.
18
19. Oxford Latn dictionary, (1983), P. G. W. Glare (Ed.). New York: Oxford.
19
20. Rolt, C. E., (2000), Dionysius the Areopagite: On the Divine Names and theMmystical Theology, London: Grand Rapids.
20
21. Smit, Laura A., (1998), He is all Delight:Aesthetics knowing in Thought of Bonaventure, Ph.D. dissertation, Boston: Boston University.
21
22. Spargo, E. J., (1953), The Category of the Aesthetic in the Philosophy of Saint Bonaventure, New York: the Franciscan Institute.
22
23. Speer, Andreas, (1998), "Aquinas, Thomas", In M. Kelly (Editor-in-Chief) Encyclopedia of Aesthetics,vol. 1, pp. 76-79, New York: Oxford University Press.
23
24. Steinberg, Charles Side, (1941), "The Aesthetics of St. Thomas Aquinas" in The Philosophical Review, 50 (5), 483-497.
24
25. Tatarkiewicz, Wladyslaw, (1999), History of Aesthetics, v.2, C. Barrett (Ed.), Bristol: Thommes Press.
25
ORIGINAL_ARTICLE
جدال افلاطونی
جدال (دیالکتیک) بنیادیترین و اساسیترین مفهوم در نظام فلسفی افلاطون، اعم از هستیشناسی و معرفتشناسی است. دیالکتیک را افلاطون از سقراط به ارث برده است و چنانکه در این مقاله اشاره خواهد شد، تغییر و تحولی اساسی در آن ایجاد کرده و آن را از روش سقراطی صرف به مقام و مرتبهی فلسفه و دانش ارتقا داده و فلسفه را با آن، رنگ و لعابی دیگر بخشیده است. این نوشتار معانی جدال را در محاورات افلاطونی بازخوانی میکند و همهی آنها را در ذیل امر ایدهآل افلاطونی قرار داده، به بازتعریفی کلی از جدال میپردازد که با همهی معانی آن در آثار افلاطون، جمعشدنی است.
https://jrt.shirazu.ac.ir/article_1186_e99c22c5c0b4f94d3cb8d0374809b22d.pdf
2013-03-17
93
106
10.22099/jrt.2013.1186
جدال
افلاطون
مثل افلاطونی
صورت اعلی
علی
فتحی
afathi@rihu.ac.ir
1
دانشجوی دکتری فلسفه ی غرب دانشگاه علامه طباطبایی
AUTHOR
1. افلاطون، (1366)، دورهی کامل آثار افلاطون چهار جلد، ترجمهی محمدحسن لطفی و رضا کاویانی، چاپ دوم، تهران: خوارزمی.
1
2. بریه امیل، (1374)، تاریخ فلسفه، ج اول، علی مراد داودی، تهران: نشر دانشگاهی.
2
3. برن، ژان، (1363)، افلاطون، سید ابوالقاسم حسینی، تهران: هما.
3
4. بورمان، کارل، (1375)، افلاطون، محمد حسن لطفی، تهران: طرح نو.
4
5. فتحی، حسن، (1381)، «دیالکتیک در فلسفهی افلاطون»، نشریهی دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز.
5
6. فولکیه، پل، (1362)، دیالکتیک، مصطفی رحیمی، تهران: آگاه.
6
7. کاپلستون، فردریک، (1368)، تاریخ فلسفهی یونان و روم، ج اول، سید جلال الدین مجتبوی، تهران: سروش.
7
8. گاتری، دبلیو. کی. سی، (1377)، افلاطون، حسن فتحی، تهران: فکر روز.
8
9. گمپرتس، تئودور، (1375)، متفکران یونانی، محمد حسن لطفی، تهران: خوارزمی.
9
10. وال، ژان، (1375)، بحث در مابعدالطبیعه، یحیی مهدوی، تهران: خوارزمی.
10
11. معصوم، حسین، (1384)، «مفهوم دیالکتیک در فلسفهی افلاطون»، اندیشههای فلسفی، شماره 3.
11
12. Edwards , Paul, (ed)(1967), The Encyclopedia of Philosophy, vol 2, New York.
12
13. Plato, (1989), The Collected Dialogues and the Letters, ed, Ebith Hamilton and Huntington Cairns, Princeton university press.
13
ORIGINAL_ARTICLE
مطالعه ی تطبیقی «حدوث عالم» در حکمت صدرا و نهج البلاغه
در این مقاله، حدوث عالم در حکمت صدرا با مطالب نهج البلاغه مقایسه شده است. به این منظور، کتب فلسفی و تفسیری صدرا مطالعه و آرای او دربارهی حدوث عالم جمعآوری شده است. همجنین مطالب نهج البلاغه در رابطه با حدوث عالم مورد بررسی قرار گرفته است. سپس با مقایسه آرای صدرا در مورد حدوث عالم با مطالب نهجالبلاغه، این نتیجه به دست آمده که آرای بیانشده با مطالب نهجالبلاغه از جهات زیادی همخوانی دارد: در نهجالبلاغه ویژگیهایی مانند زمان داشتن، مکانمند بودن، حرکت داشتن و متغیر بودن برای پدیدهی حادث مطرح شده است که میتواند مبنایی باشد برای تفسیر حدوث جهان، آن گونه که ملاصدرا به آن پرداخته است.
https://jrt.shirazu.ac.ir/article_1187_c13af778e2690fe986f57a34f307cc0b.pdf
2013-03-17
107
126
10.22099/jrt.2013.1187
حدوث عالم
حدوث زمانی
ملاصدرا
نهج البلاغه
علی
ارشد ریاحی
1
دانشیار گروه الهیات دانشگاه اصفهان
AUTHOR
ملیحه
جمشیدیان
2
دانشجوی کارشناسی ارشد فلسفه دانشگاه اصفهان
AUTHOR
1. نهجالبلاغه.
1
2. آشتیانی، سید جلال الدین، (1370)، رسائل حکیم سبزواری، تهران: اسوه.
2
3. آملی، محمد تقی، (1370)، دررالفواید (تعلیقه شرح حکمه المنظومه سبزواری)، تهران: بوذرجمهری.
3
4. ابن ابی الحدید، (1385)، شرح نهجالبلاغه، 2 ج، بیروت: دار احیاء التراث العزلی.
4
5. ابن سینا، حسین بن عبدالله، (1404ق)، الشفاء (الطبیعیات)، قم: منشورات مکتبه آیه العظمی المرعشی النجفی.
5
6. بحرانی، ابن میثم، (1404ق)، المصباح، 5ج، الطبعه الثانی، تهران: بینا.
6
7. بیهقی فرید خراسانی، ظهیرالدین، (1409ق)، معارج نهجالبلاغه، قم: مکتبه آیه الله العظمی مرعشی نجفی.
7
8. تستری، محمد تقی، (1376)، بهج الصباغه فی شرح نهجالبلاغه، الطبعه الاولی، تهران: دارکبیر للنشر.
8
9. جلالی مقدم، مسعود، (1384)، آیین زروانی، تهران: امیرکبیر.
9
10. جعفری، محمد تقی، (1376)، ترجمه و تفسیر نهجالبلاغه، 27ج، تهران: دفتر نشر فرهنگ رجاء.
10
11. حائری یزدی، مهدی، (بیتا)، هرم هستی، تهران: بینا.
11
12. حسینی شیرازی، سید محمد، (بیتا)، توضیح نهجالبلاغه، 4ج، تهران: دار تراث الشیعه.
12
13. خویی، حبیب الله، (1495ق)، منهاج البراعه، چاپ دوم، قم: انتشارات لاهیجی.
13
14. دشتی، محمد، (1379)، ترجمه نهجالبلاغه، قم: انتشارات لاهیجی.
14
15. سهروردی، (1355)، مجموعه مصنفات شیخ اشراق، تهران: انجمن فلسفه ایران.
15
16. صدرالدین، محمد بن ابراهیم، (1378)، رساله فی الحدوث، تصحیح وتحقیق سید حسین موسویان، تهران: بنیاد حکمت اسلامی صدرا.
16
17. ـــــــــــــــــــــــــــــــــ، (1360)، اسرار الایات، تصحیح آقای محمد خواجوی، تهران: انجمن اسلامی فلسفه و حکمت ایران.
17
18. ـــــــــــــــــــــــــــــــــ، (1981)، الاسفار الاربعه، بیروت: داراحیاء التراث العزلی.
18
19. ـــــــــــــــــــــــــــــــــ، (1366) ، رساله الحدوث العالم، تهران: انتشارات مولی.
19
20. ــــــــــــــــــــــــــــــ، (1342)، مشاعر، شرح ملامحمد جعفرلاهیجانی، تعلیق و تصحیح سید جلال الدین آشتیانی، مشهد: بینا.
20
21. ـــــــــــــــــــــــــــــــ، (1378)، اجوبه المسایل،تصحیح وتحقیق دکتر عبدالله شکیبا، تهران: بنیاد حکمت اسلامی صدرا.
21
22. ــــــــــــــــــــــــــــــــ، (1378)، مظاهر الالهیه فی اسرار العلوم الکمالیه، تصحیح و تحقیق سید محمد خامنهای، تهران: بنیاد حکمت اسلامی صدرا.
22
23. طباطبایی، محمد حسین، (1383)، نهایه الحکمه، ترجمه و شرح علی شیروانی، قم: بوستان قم.
23
24. طوسی، نصیر الدین، (ق1407)، تجرید الاعتقاد، قم: مؤسسه الاسلامی.
24
25. ـــــــــــــــــــ، (1359)، نقد المحصل، تهران: مؤسسه مطالعات اسلامی دانشگاه مک گیل.
25
26. ـــــــــــــــــــ، (1377)، شرح الاشارات و التنبیهات، 3ج، قم: دفتر نشر الکتاب.
26
27. عبده، شیخ محمد، (بیتا)، نهجالبلاغه، بیجا: بینا.
27
28. فیض کاشانی، محسن، (1362)، اصول المعارف، قم: منشورات مکتبه آیه الله العظمی مرعشی النجفی.
28
29. کاپلستون، فریدریک، (1360)، ترجمه منوچهر بزرگ مهر، تهران: دانشگاه صنعتی شریف.
29
30.کلینی ، محمد بن یعقوب، (1365)، کافی، 8 ج، تهران: دار الکتب الاسلامی.
30
31. مدرس وحید، میرزا احمد، (بیتا)، شرح نهجالبلاغه، بیجا: بینا.
31
32. مطهری، مرتضی، (1383)، مجموعه آثار، چاپ دوازدهم، تهران: انتشارات صدرا.
32
33. مغنیه، محمد جواد، )1972(، فی ظلال نهجالبلاغه، 4ج، بیروت: دارالعلم للملایین.
33
34. مکارم شیرازی، ناصر، (1382)، پیام امام، تهران: داراکتب الاسلامیه.
34
35. مهر، فرهنگ، (1358)، دیدی نو از دینی کهن، تهران: جامی.
35
36. میرداماد، محمد بن محمد، (1367)، القبسات، تهران: موسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.
36
ORIGINAL_ARTICLE
مشاییان و نظریه ی تجرید
در این مقاله، اثبات میشود تئوری مشائیان مسلمان در خصوص نحوهی ادراک کلیات، نظریهی تجرید نیست، بلکه ایشان تنها عامل مؤثر در ادراک عقلی را میتوانند افاضهی عقل واهب الصور لحاظ کنند و تفوّه ایشان به نظریهی تجرید، ناشی از نداشتن توجه کافی یا ناشی از تنگناهای زبان است. سپس مشخص خواهد شد که لازمهی این سخن اولاً پذیرش نظریهی مثل از سوی ایشان خواهد بود و ثانیاً موجب پذیرش نوعی ایدهآلیسم مشابه به ایدهآلیسم مالبرانش و بارکلی میگردد
https://jrt.shirazu.ac.ir/article_1188_53b8f98302dca86399b3c3fe888e0900.pdf
2013-03-17
127
140
10.22099/jrt.2013.1188
تجرید
مشاییان
ادراک عقلی
مثل
کلیات
ایده آلیسم
سیدعلی
علم الهدی
1
استادیار دانشگاه پیام نور تهران
AUTHOR
منابع
1
1. ابن رشد، ابوالولید، (1950م)، تلخیص کتاب النفس، تحقیق دکتور فؤاد الاهوانی، قاهره: مکتبه النهضه المصریه.
2
2. ـــــــــــــــــ، (1964م)، تهافت التهافت، ج دوم، تصحیح سلیمان دنیا، بیروت: دار المعارف.
3
3. ابن سینا، حسین بن عبدالله، (1375)، الشفاء کتاب النفس، تصحیح حسن زاده آملی، قم: دفتر تبلیغات اسلامی.
4
4. ـــــــــــــــــــــــــــ، (1364)، النجاه من الغرق فی بحر الضلالات، ویرایش محمد تقی دانشپژوه، تهران: دانشگاه تهران.
5
5. ابن کمونه، سعد بن منصور، (1403ق)، الجدید فی الحکمه، تحقیق مرعید الکبیسی، بغداد: جامعه بغداد.
6
6. ارسطو، (1378)، مابعدالطبیعه، ترجمهی حسن لطفی، تهران: طرح نو.
7
7. بهمنیار، مرزبان، (1375)، التحصیل، تصحیح مرتضی مطهری، چاپ دوم، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
8
8. تفتازانی، سعد الدین، (1409ق)، شرح المقاصد، ج دوم، تصحیح عبد الرحمن عمیره، بی نا.
9
9. جرجانی، میرسیدشریف، (1412ق)، شرح المواقف، مجلد سوم، ج ششم، قم: انتشارات شریف رضی.
10
10. خواجه طوسی، محمد بن الحسن، (1375)، شرح الاشارات و التنبیهات، کتاب الطبیعه و کتاب ماقبل الطبیعه، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
11
11. ژیلسون، اتین، (1385)، نقد تفکر فلسفی غرب، ترجمهی دکتر احمد احمدی، چاپ دوم، تهران: سازمان سمت.
12
12. سهروردی، شهابالدین، (1379)، مجموعه مصنفات، ج دوم، تصحیح هانری کربن، تهران: انجمن حکمت و فلسفه ایران.
13
13. علامهحلی، حسن بن یوسف، (1371)، الاسرار الغفیّه فی العلوم العقلیه، قم: دفتر تبلیغات اسلامی.
14
14. ـــــــــــــــــــــــــــ، (1416ق)، کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد، تصحیح حسنزاده آملی، قم: مؤسسهی نشر اسلامی.
15
15. علم الهدی، سیدعلی، (1387)، بررسی جایگاه وجودشناختی و معرفتشناختی کلی طبیعی، رسالهی دکتری، به راهنمایی آیت الله سید حسن مصطفوی، تهران: دانشگاه امام صادق (ع).
16
16. فخر رازی، محمد بن عمر، (1410ق)، المباحث المشرقیه، جلد اول، تصحیح محمد البغدادی، بیروت: دار الکتب العربی.
17
17. ـــــــــــــــــــــــ، (1402ق)، المطالب العالیه من العلم الإلهی، الجزء السابع، تصحیح محمد عبد السلام الشاهین، بیروت: دار الکتب العلمیه.
18
18. ــــــــــــــــــــــــ، (1402ق)، شرحی الاشارات و التنبیهات، قم: منشورات مکتبهی آیتالله مرعشی نجفی.
19
19. قوشچی، علاءالدین، (بی تا)، شرح تجرید الاعتقاد، قم: انتشارات بیدار.
20
20. مبارکشاه شمس الدین، (1353)، شرح حکمه العین، تصحیح جعفر زاهدی، مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی.
21
21. مطهری، مرتضی، (1349)، دروس الهیات شفا، ج اول، تهران: انتشارات حکمت.
22
22. ــــــــــــــــ، (1404ق)، شرح مبسوط منظومه، ج دوم، تهران: انتشارات حکمت.
23
23. ــــــــــــــــ، (1377)، مجموعه آثار، جلد نهم، چاپ سوم، تهران: انتشارات صدرا.
24
24. ملاصدرا، محمد بن ابراهیم، (1368)، الاسفار الاربعه فی الحکمه المتعالیه، ج پنجم، قم: مکتبه المصطفوی.
25
25. ــــــــــــــــــــــــــ، (بی تا)، المشاعر، اصفهان: انتشارات مهدوی.
26
26. میرداماد، محمد بن محمد، (1376 ش)، تقویم الایمان، تصحیح علی اوجبی، تهران: مؤسسهی مطالعات دانشگاه تهران.
27
ORIGINAL_ARTICLE
مسأله ی فیض در حکمت اسلامی: بحثی در باب مسأله صدور « فیض » و نسبت آن با حقیقت محمدیه
از نگاه حکیمان مسلمان، خداوند تنها وجود بخش هستی است. از آنجا که هستی از خدا فرا نمیگذرد و جز او همه چیز هیچ است؛ پس برای خداوند، هدف و غرضی مگر ذات خود او نیست و از آن روی که ذات هستی پیوسته و همیشه بوده، فاعلیت او نیز همیشگی و جاودانه است. این ویژگی را «فیض» خداوند مینامند. از آنجا که خداوند مراتب عالی توحید ذاتی و صفاتی را داراست، بسیط و بیتکثر است. نخستین صادرش بیش از یکی نیست و این، نخستین خلیفه واسطهی تداوم فیض او بر دیگران است و به دلیل این که فیض دائم است، واسطه نیز چنین میباشد.
بنابر متون دینی و نوشتههای دانشمندان حوزهی دین، نخستین صادر که صلاحیت واسطه شدن میان خلق و خالق را داشته باشد، حقیقت محمدی(ص)، نور اهل بیت(ع) و در عصر حاضر امام زمان(عج) است. مستند و برهانی ساختن پیش فرضها در این موضوع، نیازمند بررسی دقیق آموزهی فیض از نظر لغت و اصطلاح(عرفان و فلسفه) و در آینه آیات و روایات است. همینطور، فهم دقیق واسطهی فیض و تطبیق آن بر وجود حضرت حجّت(عج) نیز به بررسی تاریخچه و سیر بحث و معانی صحیح واسطه بودن نیاز دارد. تفکیک درست حوزهی براهین انسان کامل، غایتمندی و واسطه در فیض، که هر سه برای اثبات وجود و استمرار امام(ع) اقامه شده و نیز پاسخ به اشکالاتی که متوجه این براهین است، استحکام و کارآمدی چنین براهینی را بالا میبرد. چنانکه جست و جوی نظایر این براهین در کلام و فلسفه غرب، به همگانی شدن آن کمک میکند.
https://jrt.shirazu.ac.ir/article_1189_f26dfc9172a0de0d697510bb53cc955f.pdf
2013-03-17
141
164
10.22099/jrt.2013.1189
صادر اول
فیض
ولایت تکوینی
حکمت اسلامی
محمدعلی
اخویان
1
استادیار دانشگاه قم
AUTHOR
*قرآن کریم
1
* نهج البلاغه
2
1. ابن رشد، ابوولید، (بیتا)، تهافت التهافت، تصحیح سلیمان دنیا، تهران: بینا.
3
2. ابن سینا، (1413ق)، المباحثات، تحقیق محسن بیدارفر، قم: بیدار.
4
3. ابن سینا، (بیتا)، الاشارات و التنبیهات، تهران: دفتر نشر کتاب.
5
4. ابن سینا، (بی تا)، شرح اثولوجیا، تحقیق عبدالرحمان بدوی، مصر: بینا.
6
5. ابن سینا، حسین ابن عبدالله، (1383)، رساله درحقیقت و کیفیت سلسه موجودات، همدان: دانشگاه بوعلی سینا.
7
6. ابن سینا، حسین ابن عبدالله، (بی تا)، الرساله العرشیه، تصحیح ابراهیم هلال، مصر: کلّیة البنات الازهر.
8
7. ابن منظور، جمال الدین محمد، (2000م)، لسان العرب، بیروت: دار الضاد.
9
8. ابن میمون، موسی بن میمون، (1360)، دلاله الحائرین، تهران: مؤسسه مطالعاتی دانشگاه تهران.
10
9. ابوالبقاء، ایوب ابن موسی، (1947)، الکلیات، المعجم فی المصطلاحات و الفروق الغویه، دمشق: وزارت الثقافیه.
11
10. اخوان صفا، (1403ق)، رسایل اخوان الصفا، بیروت: دار بیروت.
12
11. اصفهانی، حسین بن محمد راغب، (بیتا)، المفردات فی غریب القرآن، تحقیق گیلانی، مشهد: مکتبه الرضویه.
13
12. امام خمینی، روح الله، (بی تا)، مصباح الهدایه الی الخلافه و الولایه، تهران: مرکز نشر آثار.
14
13. امینی، ابراهیم،(بیتا)، بررسی مسائل کلی امامت، چاپ دوم، قم: دفتر تبلیغات اسلامی.
15
14. آشتیانی، سیدجلالالدین، (1380)، شرح مقدمه قیصری، قم: دفتر تبلیغات اسلامی.
16
15. آشتیانی، سیدجلال الدین، (1360)، مقدمه تمهید القواعد، چاپ دوم، تهران: انجمن حکمت.
17
16. بهبهانی، علی، (بی تا)، مصباح الهدایه فی اثبات الولایه، تحقیق استادی، چاپ چهارم، قم: دارالعلم.
18
17. التهانوی، محمد علی، (1378)، موسوعه کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، تهران: بی نا.
19
18. جرجانی، میر شریف، (بی تا)، التعریفات، تحقیق عبدالرحمن عمیره، بیروت: بینا.
20
19. جوادی آملی، عبدالله، (1373)، تفسیر موضوعی قرآن، تهران: مرکز نشر فرهنگی رجا.
21
20. جوادی آملی، عبدالله، (1382)، ادب فنای مقربان، قم: دفتر انتشارات اسلامی.
22
21. جوادی آملی، عبدالله، (1386)، عصاره خلقت، قم: اسراء.
23
22. حاشیه مکاسب، (1418ق)، تحقیق عباس محمد آل سباع، قم: انوارالهدی.
24
23. حلبی، محمد بدرالدین، (1325ق)، کتاب نصوص الکلم، شرح فصوص الحکم (المجموع للمعلم الثانی)، مصر: مطبعه السعاده.
25
24. دانشنامه علایی، (بیتا)، طبیعیات، تصحیح محمد مشکوة، چاپ دوم، تهران: دهخدا.
26
25. ربانی، محمد رضا، (1379)، جلوات ربانی، تهران: بی نا.
27
26. رحیمیان، سعید، (1381)، فیض و فاعلیت وجودی، قم: بوستان کتاب.
28
27. رضازاده، محمد امین، (بی تا)، مقالات کنگره شیخ مفید، نبوت و نبی اکرم، شماره62، قم.
29
28. سبزواری، حاجیهادی، (بیتا)، اسرار الحکم، تصحیح فیضی، قم: مطبوعات دینی.
30
29. سمرقندی، نصرابن محمد، (بی تا)، عیون المسایل، بغداد: جامعه البغداد.
31
30. سهروردی، شهاب الدین یحیی، (بی تا)، هیاکل النور(ثلاث رسایل)، تحقیق احمد تویسرکانی، مشهد: آستان قدس.
32
31. سهروردی، شمس الدین محمد، (بی تا)، شرح حکمه الاشراق، تصحیح حسین ضیایی، تهران: مؤسسه مطالعات دانشگاه تهران.
33
32. شبرّ، عبدالله، (1379)، انوار اللامعه(با اختران تابناک ولایت)، ترجمه گلشیخی، چاپ سوم، مشهد: آستان قدس.
34
33. شبستری؛ شیخ محمود، (بی تا)، شرح گلشن راز، تصحیح عسکر حقوقی، قم: بی نا.
35
34. شریف کاشانی، جبیب الله ابن علی مدد، (1399ق)، وسیله المعاد و ذریعه لعباد، ایران، بی نا.
36
35. شیخ صدوق، (1387)، التوحید، تحقیقهاشم حسینی تهرانی، قم: جامعه مدرسین.
37
36. شیخ مفید، (بی تا)، الاختصاص، تحقیق علی اکبر غفاری، قم: جامعه مدرسین.
38
37. شیخ مفید، (بی تا)، اوایل المقالات، به قلم فضل الله زنجانی، تبریز: مکتبه سروش.
39
38. شیرازی، صدرالدین محمد ابن ابراهیم، (بی تا)، الشواهد الربوبیه، تصحیح آشتیانی، مشهد: دانشگاه مشهد.
40
39. ـــــــــــــــــــــ، (1367)، شرح اصول کافی، تصحیح خواجوی، تهران: موسسه مطالعات.
41
40. ــــــــــــــــــــــ، (1981م.)، الحکمه المتعالیه، بیروت: داراحیاء التراث.
42
41. ــــــــــــــــــــــ، (1424ق)، مفاتیح الغیب، قم: منشورات مکتبه آیه الله العظمی مرعشی.
43
42. ــــــــــــــــــــ، (بی تا)، کتاب المشاعر، تعلیق هنری کربن، چاپ دوم، تهران: کتابخانه طهوری.
44
43. عامری، محمدابن یوسف، (1375)، مقدمه رسائل ابوالحسن عامری، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
45
44. غزالی، محمد، (1366ق)، تهافت الفلاسفه، قاهره: مطبعه داراحیاء کتب العربیه.
46
45. فارابی، ابی نصر، (1991م)، آرای اهل مدینه، بیروت: دارالمشرق الاسلامیه.
47
46. فارابی، ابی نصر، (1376)، السیاسه المدنیه، تهران: سروش.
48
47. فراهیدی، خلیل بن احمد، (1994م)، کتاب العین، بیروت: داراحیاء التراث.
49
48. فیض کاشانی، ملامحمد محسن، (1379)، علم الیقین فی اصول الدین، قم: حکمت.
50
49. قندوزی، سلیمان ابن ابراهیم، (1380)، ینابیع الموده لذوی القربی، تهران: بی نا.
51
50. کبیر، علی ابن احمد، (1400ق)، الکلم الطیب، قم: انتشارات ارومیه.
52
51. کندی، بعقوب ابن اسحاق، (1398ق)، رسائل الکندی الفلسفیه، قاهره: دارالفکر.
53
52. کیاشمشکی، ابوالفضل، (بی تا)، آرای امام خمینی( ولایت در عرفان)، تهران: بی نا.
54
53. لاهیجی، عبدالرزاق، (1377)، گوهرمراد، تهران: کتابفروشی اسلامی.
55
54. مجلسی، محمدباقر، (1368)، رساله العلامه المجلسی(شرح باب حادی عشر)، قم: بی نا.
56
55. مجلسی، محمدباقر، (1377)، بحار الانوار، قم: انصاریان.
57
56. مطهری، مرتضی، (1379)، مجموعه آثار، چاپ یازدهم، قم: صدرا.
58
57. معرفت، (1377)، مجله موعود، شماره8، الکتاب، 1370 ق، سنگی جیبی.
59
58. نجفی شیرازی، عبد الهادی، (بی تا)، شمس الطالعه، بی نا.
60
59. نسفی، عزیز الدین، (بی تا)، الانسان الکامل، تصحیح ماریژان مولد، تهران:کتابخانه طهوری.
61
60. نعمت، عبدالله، (1405ق)، هشام بن الحکم، چاپ دوم، بیروت: دار الفکر.
62
61. همایی، جلالالدین، (بیتا)، مولوی نامه، تهران: هما.
63