اگرچه انسان حاصل پیوند نفس و بدن است، در مباحث انسان‌شناسی فلسفی، محور بررسی‌ها نفس است و بدن معمولاً به تبع نفس مطرح شده و جایگاه واقعی‌اش در سایه‌ی گران‌مایگی نفس، نهان مانده است. این مقاله تلاش دارد که با نگاه از زاویه‌ای متفاوت، این بار مباحث انسان‌شناسی ابنسینا را با محوریت بدن، تجزیه و تحلیل نماید و برای این کار، دو مقطع مهم آغاز و پایان حیات دنیوی را مدنظر قرار داده است. مطابق مبانی سینوی، تشکیل و تکوین ماده‌ی بدنِ هر انسان نقطه‌ی آغاز حیات دنیوی اوست و فراهم شدن مزاج مستعد بدنی، شرط حدوث نفس (بما هی نفس) و پدیدار شدن یک انسان است. ماده‌ی بدنی و هیئات و اعراض آن، تعین و تمایز اولیه‌ی نفوس را رقم می‌زنند و ملکات حاصل از هیئات طبیعی بدنی و نیز مکتسبات عقلی، عامل تعدد و تکثر نفوس پس از مرگ و در جهان آخرت‌اند. تمامی افعال انسانْ فعل مشترک میان نفس و بدن و قوا است به جز فعل قوه‌ی عاقله، یعنی ادراک کلیات، که آن هم در بدایت امر، نیازمند بدن است. از منظر ابنسینا، مرگ بدنْ حیات دنیوی را پایان می‌بخشد و فاعلیت نفس و استکمالات آن را متوقف می‌کند، اما زمینه‌ی توجه تام نفس به کمال حقیقی خود و اتصال دائم آن به عقل فعال را فراهم می‌کند. نقش بدن در ابتدا و انتهای حیات دنیوی، با توجه به آثار مثبت و منفی‌ای که بر بود یا نبود آن مترتب است در ضمن این مقاله روشن خواهد شد.
رحیم‌پور, فروغ. (1393). تحلیلی بر نقش بدن در ابتدا و انتهای حیات دنیوی از منظر ابن سینا. فصلنامه اندیشه دینی دانشگاه شیراز, 14(53), 1-32. doi: 10.22099/jrt.2015.2843
MLA
فروغ رحیم‌پور. "تحلیلی بر نقش بدن در ابتدا و انتهای حیات دنیوی از منظر ابن سینا". فصلنامه اندیشه دینی دانشگاه شیراز, 14, 53, 1393, 1-32. doi: 10.22099/jrt.2015.2843
HARVARD
رحیم‌پور, فروغ. (1393). 'تحلیلی بر نقش بدن در ابتدا و انتهای حیات دنیوی از منظر ابن سینا', فصلنامه اندیشه دینی دانشگاه شیراز, 14(53), pp. 1-32. doi: 10.22099/jrt.2015.2843
VANCOUVER
رحیم‌پور, فروغ. تحلیلی بر نقش بدن در ابتدا و انتهای حیات دنیوی از منظر ابن سینا. فصلنامه اندیشه دینی دانشگاه شیراز, 1393; 14(53): 1-32. doi: 10.22099/jrt.2015.2843
)