@article { author = {Shari'atmadari, Shayesteh}, title = {Shekhinah in Jewish Religious Literature}, journal = {Journal of Religious Thought : A Quarterly Journal of Shiraz University}, volume = {10}, number = {35}, pages = {97-128}, year = {2013}, publisher = {Shiraz University}, issn = {2251-6123}, eissn = {2717-2686}, doi = {10.22099/jrt.2013.1224}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {شخینا در ادبیات دینی یهودی}, abstract_fa = {شخینا (همان سکینه) به معنای آرامش، رساننده­ی مفهوم حضور الاهی در ادبیات دینی یهودی است. در این مقاله، ابتدا تحولات معنایی شخینا از زمان نگارش تلمود توسط ربانیان یهودی تا فلاسفه­ی یهودی معاصر، بررسی شده است. در ادبیات تلمودی، شخینا گاه به معنای وجه خداوند است و گاه به جای خود خدا به کار رفته است. در حکمت الهی حسیدیزم، شخینا با مفهوم جلال الاهی یا کاود که واسطـه در آفرینش است، تطبیق معنـایی یافته است . در مکتب قبالا، شخینا همان ملکوت است، آخرین سفیرا در عالم سفیروت یا تجلیات الاهی، که دارای موقعیت و نقشی خاص است. شخینا مظهر وجه تأنیث در عالم الوهی است و نماینده­ی «من» الاهی و منزل­گه سکونت نفس انسانی است. سپس به اسطوره­ی فراق شخینا از اصل الوهی خویش در نتیجه­ی گناه آدم و هبوط او از بهشت پرداخته شده است. هم­چنین نمادهای مختلف شخینا در مکتب قبالا و آیین‌ها و مراسم قبالایی مربوط به آن بیان شده است.}, keywords_fa = {1- شخینا 2- حضور الاهی 3- حسیدیزم 4- جلال الاهی,5 مکتب قبالا 6- عالم سفیروت 7-گناه آدم}, url = {https://jrt.shirazu.ac.ir/article_1224.html}, eprint = {} }